مشکلات جذب سرمایه گذاری فرودگاه ها

قوانین بالا سری جذاب و بروز برای سرمایه گذاری وجود ندارد. قوانین موجود بیشتر روی کاغذ برای نمایش است تا اجرا. فرآیند سرمایه گذاری سلیقه ای است تا سیستمی، بخش دولتی نتوانسته برای بخش خصوصی اعتماد ایجاد کند به عبارت دیگر اعتقادی به رابطه برد- برد وجود ندارد، بخش های نظارتی از همان ابتدای فرایند سرمایه گذاری یک پرونده قضایی (بدلیل حساسیت های امنیتی نسبت یه حضور خارجی) ایجاد می کنند درحالیکه مجریان دولتی توان دفاع ندارند.

مشکل سرمایه گذاری در فرودگاهها وقتی حل می شود که رابطه مسولیت و اختیارات در سازمان نهادینه شود. جدای از ریسک پذیری سرمایه گذار، مدیران سازمان سرمایه پذیر باید توان و تخصص لازم برای انجام یک قرارداد سرمایه گذاری که شامل مراحل بسیار زیادی است را داشته باشند.

مثلا در مورد همکاری با شرکت های وینسی و ADP (که از اخرین نمونه ها هستند وقبل از اینها ده شرکت دیگر هم متقاضی بودند) یک چیز مشترک است: عدم وجود اراده، مغایرت در قوانین داخلی وخارجی، عدم توان مذاکره برای قرارداد بزرگ خارجی و تهیه یک قرارداد حقوقی قابل قبول طرفین، ظرفیت محدود قوانین داخلی برای داوری قرارداد های خارجی. درنتیجه در طول ١۴ سال همچنان منتظر توسعه فرودگاه امام هستیم.

راه حل ها: استفاده از قوانین سرمایه گذاری کشور سرمایه گذار به جای کشور میزبان، و همچنین قانون حمایت از سرمایه گذاری کشور به جای قوانین قدیمی داخلی سازمانی، انتخاب مشاوران ذیصلاح بجای منابع درون سازمانی ناکارامد سنتی ومنفی نگر.

در بخش خارجی نمی توانیم از قانون لایحه واگذای سال ۵٨ یک سرمایه گذار خارجی را متقاعد کنیم به روش BOT در فرودگاه را ساخت و ساز کند و با نرخ بازگشت سرمایه ٢۵٪‏ در دراز مدت با ریسک بالای سرمایه گذاری کشور ما (۶۵٪‏) وبا نتیجه برد- باخت کشور را ترک کند.

همچنین متاسفانه همان طور که در دایره تحریم ها، بخش هوایی مورد تهاجم قرار گرفت عدم تصویب FATF هم بیشترین خسارت و محدودیت را به این صنعت وارد خواهد کرد ، در نتیجه باید منتظر زمین گیر شدن این شیوه حمل و نقل باشیم. باید از آزادی های مطروحه در قانون هواپیمایی کشوری استفاده کنیم تا شاهد تعطیلی آن نباشیم زیرا دور زدن تحریمها در این شرایط بسیار سخت خواهد بود.

در ضمن قوه قضائیه و سازمان های نظارتی باید در مسئول پذیر کردن مدیران بهتر عمل کند. همچنین عناوین و مسئولیت های ذکر شده در انتساب مدیران به دور از واقعگرایی و همراه با خیالبافی و تبلیغات غیرواقعی است.

گزیده هایی از نظرات رجب مهرجویی – مدیر کل اسبق سرمایه گذاری و بازاریابی شرکت فرودگاه ها و ناوبری هوایی ایران – در خلال میزگرد مجازی در گروه تحلیلی خلبان عیسی خان اشتوداخ